Dag 6 Verwenzorgweek 2025: Zuylen leeft op

Afgelopen zondag 13 april was het weer zover: Zingen bij Zuylen! De Brabantzaal werd gevuld met zo’n 150 ouderen, allemaal klaar om samen liedjes uit de oude doos te zingen. En geloof ons, dat lieten ze zich geen twee keer zeggen. Met Rop de Troubadour op gitaar (en mondharmonica) en Marc van Esch als presentator werd het een middag vol muziek, herinneringen en gezelligheid.

Een volle zaal bij Zuylen

Zodra de eerste klanken van “Hey hey hey hey hup NAC!” door de zaal galmden, wist je: dit wordt een dag vol leven. Die klassieker kreeg werkelijk iedereen mee. Want zeg nou zelf, zelfs wie geen voetbalfan is, kan het enthousiasme van dit Breda’s trots-lied niet weerstaan. De sfeer zat er meteen in, en dat was nog maar het begin.

Rop de Troubadour helemaal in zijn element

In het eerste deel van de middag werden we getrakteerd op prachtige Engelstalige nummers die velen deden wegdromen naar lang vervlogen tijden. Denk aan Elvis’ Can’t Help Falling in Love en Simon & Garfunkel’s The Sound of Silence. Er werd zachtjes meegezongen, af en toe een traantje weggepinkt, maar vooral: genoten.

Koffie en thee door Roel Stapper (Zuylen) en Lieke van BoxtelEn toen… koffie! Natuurlijk met een worstenbroodje of een lekker zoet broodje. Of, voor de echte Bourgondiër: allebei.

Samen genieten van de Nederlandstalige meezingers

Het tweede deel van de middag werd één groot Hollands feestje. Met meezingers als Daar bij de waterkant en Brabant zat iedereen weer rechtop, klappend en zingend alsof we met z’n allen op een dorpsplein stonden tijdens een zomeravond. Als kers op de taart klink, luid en trots, het Bredase volkslied. Wat een afsluiter!

Dat deze middag méér was dan zomaar wat liedjes zingen, bleek wel uit het prachtige gedicht dat één van de bezoekers schreef. Een poëtische ode aan wat muziek kan doen, zelfs op een plek die normaal gesproken in het teken staat van afscheid. Een passage uit het gedicht:

ZUYLEN LEEFT OP
In de zaal waar men gewoonlijk

plechtig afscheid neemt

van een dierbare die heen ging,

klinken op een voorjaarszondag

opbeurende toonkunst en zang…

En precies dat was het: Zuylen leefde op. Een middag vol herinneringen, muziek, verbondenheid en levenslust. Tot volgend jaar. Dezelfde plek, dezelfde noten, nieuwe herinneringen.

Wil jij ook samen impact maken? Bel BOB